تفاوت سرویس ام ام اس (MMS-Mulstimedia Messaging Service) با سرویس اس ام اس (SMS) این است که ام ام اس تنها دارای متن نیست، بلکه قابلیت جای دادن صدا، عکس و فیلم در خود را دارد.
از بین فرمت‌های چندرسانه‌ای تنها چند فرمت خاص هستند که با ام ام اس ها سازگارند:
- متن (متن با قلم‌ها و رنگ‌های مختلف)
- عکس (JPEG، GIF)
- صدا (MP3، MIDI)
- ویدئو (MPEG)
بخش‌های مختلف یک ام ام اس را می‌توان از سایت‌های WAP، فایل‌های ذخیره‌شده بر روی گوشی و یا مستقیماً از میکروفون یا دوربین گوشی تهیه کرد.
پروتکل ام ام اس زیر مجموعه‌ای از پروتکل ارسال اس ام اس است. در حقیقت ام ام اس هم مانند اس اماس یک متن می‌باشد. به این ترتیب تمام مطالب چند رسانه‌ای داخل ام ام اس به صورت متنی از کدهای قابل تبدیل به فایل‌های عکس، صدا و ویدئو در می‌آید.
تنها تفاوت این دو سرویس در محدودیت حجم آن‌هاست. بیشترین حجم تعریف شده برای هر اس ام اس 160 بایت می‌باشد در صورتی که ام ام اس از نظر حجم محدودیتی ندارد.
لایه دیتای مورد نیاز برای ارسال ام ام اس، GPRS می‌باشد. البته با توجه به افزایش کیفیت و حجم مطالب چندرسانه‌ای و ظهور لایه‌های پر سرعت، استفاده از نسل سوم ارتباط دیتای موبایل (3G) برای ارسال ام ام اس توصیه می‌شود.
در سال‌های اولیه معرفی ام ام اس، بعضی از شرکت‌های تولید تلفن همراه، گوشی‌هایی با قابلیت ارسال ای ام اس (EMS-Extended Messaging Service) را معرفی کردند.
این سرویس تفاوت زیادی با ام ام اس ندارد و تنها دارای عکس‌ها و انیمیشن‌های بسیار ساده‌ای است. دلیل این تفاوت نیز در ضعف بعضی از گوشی‌های تلفن همراه در ارسال و دریافت فایل‌های چندرسانه‌ای با فرمت‌هایی است که به آن‌ها اشاره کردیم.
